Papillomen op de penis

Vaker wel dan niet vermoeden mensen niet dat ze het humaan papillomavirus (HPV) in hun lichaam hebben. Dit komt door het feit dat papillomavirus meestal in een latente vorm aanwezig is, onderdrukt door natuurlijke immuniteit. Er ontstaan ​​problemen wanneer het uit de hand loopt en zich actief begint te manifesteren in de vorm van gezwellen op verschillende delen van het lichaam. Mannen hebben minder kans op de effecten van het virus dan vrouwen, maar voor hen kan de werking ervan ernstige problemen worden in de vorm van papillomen op de penis.

Oorzaken van voorkomen

Viraal DNA komt het lichaam binnen via microscheurtjes in de huid of slijmvliezen. Als de immuniteit van een man verzwakt is, zullen de eerste manifestaties van HPV enkele maanden na infectie verschijnen.

Tot 80% van de overdracht vindt plaats via de seksuele route. Barrière-anticonceptie minimaliseert het risico op infectie, maar elimineert het niet volledig.

Andere manieren van infectie:

1. Huishoudelijk pad.Het virus wordt overgedragen samen met de persoonlijke bezittingen van een geïnfecteerde persoon: kleding, hygiëneproducten, enz. Het risico op overdracht neemt toe als de huid beschadigd is, zelfs als deze klein is. Deze route wordt gekenmerkt door infectie met laag-oncogene typen van het virus. Ze leiden niet tot ernstige gezondheidsproblemen, maar verschijnen in de vorm van genitale wratten, papillomen en wratten, waardoor een cosmetisch defect ontstaat.
2. Van moeder op kind.Als de moeder tijdens de zwangerschap en de bevalling met HPV is geïnfecteerd en op natuurlijke wijze is bevallen, is de baby waarschijnlijk besmet.

Als een man een goede immuunafweer heeft, manifesteert het virus zich niet en kan het lange tijd in een latente vorm in het lichaam achterblijven. Daarom is het niet de infectie met het virus zelf die gevaarlijk is, maar een verzwakking van het immuunsysteem, wat leidt tot de activering van HPV.

Er zijn een aantal factoren die de mogelijkheid beïnvloeden om de positie van het virus te versterken:

• chronische ziekten;
• hormonale problemen;
• onjuist gekozen anticonceptie of de volledige afwezigheid ervan;
• virale infecties;
• alcohol, roken of langdurig gebruik van antibiotica;
• frequente stress.

Al deze factoren hebben een negatieve invloed op het immuunsysteem. Als er in het leven van een man niet één provocerende factor is, maar meerdere, zal dit leiden tot een snellere ontwikkeling van het papillomavirus.

Symptomen

Vaak verschijnen papillomen alleen uitwendig, maar in sommige gevallen kunnenniet-specifieke symptomen optreden:

• jeuk en branderig gevoel tijdens geslachtsgemeenschap;
• pijn bij het aanraken van papillomen;
• ophoping van urine in de plooien van de penis;
• onaangename geur in het getroffen gebied.

Bovendien kunnen neoplasmata groeien en niet alleen het gebied van de penis aantasten, maar ook verschijnen op de anus en het schaambeen.

Hoe papillomen eruit zien

Penile papilloma is een klein neoplasma. In het begin lijkt ze misschien alleen, maar zonder de juiste behandeling neemt het aantal papillomen toe. Ze kunnen echter met elkaar versmelten.

Deze gezwellen zien eruit als vleeskleurige of roze bloemkool bloeiwijzen. Meestal zijn ze gelokaliseerd in de voorhuid, op het hoofd en het frenum. Minder vaak worden ze gediagnosticeerd in de urethra en het scrotum. Papilloma's kunnen ook verschijnen als kleine witte puistjes die in lange rijen verschijnen. Deze vorm is typerend voor lokalisatie in het gebied van het hoofdstel.

Een van de manifestaties van HPV zijn Buschke-Levenshtein-wratten. Het onderscheidt zich door zijn snelle groei, uitstekende grootte en weerstand tegen verschillende soorten behandelingen. Het uiterlijk is te wijten aan verschillende bestaande papillomen en wratten, die samenvloeien en één groot laesiegebied vormen. De aanwezigheid van condyloma Buschke-Levenshtein is gevaarlijk omdat de daardoor veranderde cellen zich gemakkelijk tot kanker kunnen ontwikkelen.

Met welke arts contact opnemen

In de regel houdt een uroloog zich bezig met de diagnose van papillomen bij mannen. U kunt ook advies inwinnen bij een dermatoveneroloog of proctoloog als u genitale wratten in het anale gebied heeft. Papillomen worden echter meestal doorverwezen naar een chirurg voor verwijdering. In totaal vindt de diagnose plaats in verschillende fasen:

1. De uroloog onderzoekt en interviewt de patiënt.Verbale vragen zijn nodig om de levensstijl van de patiënt te beoordelen en de oorzaak van de virusinfectie vast te stellen. Visueel onderzoek omvat niet alleen het beoordelen van de toestand van de penis, maar ook van de aangrenzende organen - het scrotum, het anale gebied. Dit is nodig om het beeld van de lokalisatie van het virus compleet te maken.
2. Urethraal uitstrijkje.Bepaalt de aanwezigheid van verschillende seksueel overdraagbare aandoeningen.
3. PCR.Deze analyse toont niet alleen de aanwezigheid van HPV in het lichaam aan, maar bepaalt hoogstwaarschijnlijk ook het type ervan.
4. Gehaktoscopie.Deze procedure is een onderzoek van de urethra als het papillomavirus het frenum heeft geïnfecteerd.
5. Na verwijdering van het papilloma, kan de arts een biopsiebestellen om de toestand van de verwijderde tumor te beoordelen. Dit is nodig om het risico op het ontwikkelen van kanker te elimineren en ervoor te zorgen dat het papilloma goedaardig is.

In dit geval is het wenselijk om een ​​enquête uit te voeren bij beide partners. Meestal is een vrouw ook besmet met een van de soorten papillomavirus. Als alleen een man wordt behandeld, is de kans groot dat hij na een tijdje weer ziek wordt.

Waarom zijn papilloma's gevaarlijk?

Humaan papillomavirus gaat vaak gepaard met andere verwante ziekten. Het verschijnen van papillomen in het gebied van de eikel draagt ​​bij aan de ophoping van urine in de plooien. Dit schept voorwaarden voor het ontstaan ​​en groeien van verschillende micro-organismen, wat vervolgens leidt tot infecties. Ze kunnen erosie rond het papilloma veroorzaken en ook bijdragen aan een ontsteking van de urethra en testikels. Deze ziekten worden gekenmerkt door problemen met plassen, pijn en hoge koorts.

Een ander gevaar is trauma aan neoplasmata, wat leidt tot bloeding. Dit komt door het feit dat zich rond de papillomen veel bloedvaten vormen, die ze van bloed voorzien. Zelfs kleine beschadigingen kunnen tot infectie leiden als gevolg van letsel.

Ook kunnen neoplasma's wrijven tijdens het bewegen, wat pijn en ongemak bij een man veroorzaakt.

HPV en kanker

Wanneer het virus zich net begint te verspreiden, zijn neoplasmata sporadisch en goedaardig. Zonder behandeling groeien ze en versmelten ze met elkaar. Na verloop van tijd degenereren de cellen tot kwaadaardige.Het risico op kanker is vooral hoog als een man is geïnfecteerd met zeer oncogene typen van het virus - 16 of 18.Zij zijn degenen die bijdragen aan het ontstaan ​​van kanker van de penis en de blaas.

Behandeling van papillomen

HPV-behandeling omvat niet alleen het verwijderen van de externe manifestaties, maar ook het versterken van het immuunsysteem, dat de manifestaties van het virus zou moeten blokkeren.Immunostimulerende geneesmiddelen worden gebruikt om de immuniteit te behouden.

Als antiviraal medicijn is een zalf die de vermenigvuldiging van het virus onderdrukt en kleine gezwellen verwijdert, effectief. Het is niet altijd bestand tegen de taak van volledige verwijdering, maar het voorkomt het verschijnen van nieuwe gezwellen. Antivirale zalf wordt voorgeschreven om de immuniteit te stimuleren. De zalf verwijdert geen papillomen, maar bevordert de activering van cellen van het immuunsysteem, waardoor hun groei en ontwikkeling wordt gestopt.

Verwijderingsmethoden

Er zijn verschillende manieren om nieuwe gezwellen te verwijderen die zijn verschenen:

1. Laser verwijderen.Een laserstraal werkt in op de papilloma, die de groei volledig uitbrandt. Op deze plek vormt zich een korst, die na enkele weken afneemt. De methode wordt als effectief beschouwd vanwege de afwezigheid van terugvallen. Verwijdering gebeurt onder narcose. Er is geen bloeding, geen littekens of littekens.
2. Cryodestructuur.Papilloma's worden blootgesteld aan vloeibare stikstof. Het bevriest onmiddellijk het gewenste gebied, het neoplasma erop stort in en sterft af. Het nadeel van deze methode is het onvermogen om de diepte van het effect van cryodestructuur te beheersen. Op de plaats van het verwijderde papilloma blijft ook een korst achter, die na een tijdje verdwijnt.
3. Radiochirurgie.Het principe van deze methode is vergelijkbaar met laserverwijdering. Radiogolven laten geen littekens en littekens achter en de procedure wordt voorafgegaan door voorlopige anesthesie met een speciale spray. Daarna zijn er geen complicaties en herstelt het lichaam snel.
4. Elektrocoagulatie.De groei wordt beïnvloed door een elektrische stroom, waardoor het been wordt geëlimineerd, waarna het papilloma verdwijnt. Indien nodig kan oppervlakkige anesthesie worden gegeven. De procedure duurt enkele minuten, is wijdverbreid en betaalbaar. Maar deze methode is in staat om na genezing littekens achter te laten.
5. Chirurgische interventie.Het wordt gebruikt in zeldzame gevallen wanneer de tumor te groot wordt. Het wordt onder narcose gedaan, het heeft een lange genezing en trauma. De methode is goed omdat u hiermee de verwijderde groei kunt behouden voor histologisch onderzoek.

De kosten van elke methode zijn afhankelijk van de complexiteit van het werk, de grootte en het aantal te verwijderen papilloma's.

Raadpleeg uw arts voordat u een methode kiest. Hij zal u vertellen wat u in uw situatie het beste kunt gebruiken, en u in detail vertellen hoe de procedure wordt uitgevoerd. Ook is het na verwijdering van het neoplasma raadzaam om het materiaal voor histologie te nemen. Dit is nodig om te bepalen of het proces van degeneratie van goedaardige neoplasmata naar kwaadaardige neoplasmata is begonnen. Deze methode helpt vroege celveranderingen op te sporen en de verspreiding van kanker te voorkomen.